Verbindende schakel
Het blijft iedere keer weer een verrassing. Zo nu en dan, meestal in alle vroegte als we aan de thee zitten, duikt plots een koppeltje reeën op aan
het einde van het vruchtboomlaantje. Schichtig nemen zij een paar slokken water uit de grote vijver. Het duurt maar even, het geritsel van de krant
is voor de dieren al het sein om de bescherming van het eikenbos weer op te zoeken.

De tuin van Sela ligt aan de noordoostkant half verscholen tegen de rand van het Drents Friese Woud. Aan de andere zijde schermt de Engelse
tuinmuur van rood baksteen de weidsheid van het buitengebied af. Op een paar plekken hebben we de monumentale beschutting onderbroken voor
een doorkijkje in de verte. Zo vormt de tuin de verbindende schakel tussen het open land en de beslotenheid van het bos.

 

 

Oude tuin
De tuin is in alle betekenissen van het woord gegroeid. In 1979 was de omvang nog bescheiden maar door grondaankopen beslaat het
geheel vandaag de dag 5000 vierkante meter. Wij spreken dan ook over ‘de oude tuin' en ‘de nieuwe tuin' om de plaats
van een bepaalde boom, bloem of kruid te duiden.

De oude tuin is een mengeling van de Engelse cottagestijl en meer formele Franse symmetrie. Kleurrijke bloemenborders en slingerende
heesterpartijen worden doorsneden door rechte zichtlijnen langs hagen en vruchtbomen. Knusse hoekjes ontstaan zonder dat het
ruimtelijke effect verloren gaat. De eigen sfeer van de tuin loopt natuurlijk over in de ongereptheid van het Drents Friese Woud.

 

. . . . .

 

Nieuwe tuin
Het verhoogde hofje in de oude tuin, omzoomd door de rode beukenhaag, was in 1990 het podium voor het eerst tuinconcert.
Liederen van Schubert en Mozart wedijverden met de vogels en het geruis van de wind. Het leidde tot een traditie, die in de
zomer van 2005 met de vijftiende keer haar bekroning heeft gekregen met de uitvoering van de lichtvoetige opera's Repelsteeltje en Hans en Grietje.

Het muziekspektakel en de zondagmiddagconcertjes vinden inmiddels al weer een paar jaar plaats in de nieuwe tuin,
waar in de luwte van het bos een klein openluchttheater ligt. Een flinke waterplas vormt het natuurlijke decor voor de voorstellingen.
Aan de overkant van de vijver is het heerlijk toeven op het ommuurde terras van natuursteen. Ook als er geen muziek klinkt, want dan nemen de
uitheemse bewoners van de Victoriaanse volière het moeiteloos over.

De nieuwe tuin heeft verschillende bodemtypen die een variëteit aan siergrassen en wilde bloemen tonen. Achter de uitbundige borders ligt
een verdiepte kas voor eigen kweek. De gemetselde muren en pilaren van de nieuwe tuin verlengen het lijnenspel van de bladhagen in het oude gedeelte.
Bijzondere boomsoorten accentueren de markante plekken.

 

. . . . .

 

 

Open tuin
Sela betekent rust in de muziek en in de bijbel. Ik, Ingrid Cornelisse, vond het een toepasselijk naam voor mijn tuin en ontwerpbureau.
Ik nodig bezoekers uit om de rust in mijn tuin te ervaren. Vanaf het voorjaar houd ik op afspraak ‘open tuin'. Bezoekers zijn de hele dag welkom om rond te dwalen. Ongestoord of, als u daar prijs op stelt, met uitleg van mij.

Een entreekaartje kost € 2.50

 

BEELDEN

 

Mijn eerste beeld. Het profiel van Anton (mijn ega)

 

Natuurlijk volgden daarna onze zonen.

Mark en Bas.

 

 

'Weerzien'

Het beeld nog half in de mal.

 

 

 

...

Prijs op aanvraag in kunststof of brons. Beelden worden in beperkte oplage gemaakt.

 

 

 

Volgende beeld is in wording.

 

...

Reintje is klaar een mooi aandenken aan de opera !

 

'REINTJE'

 

 

..

 

 

Prijs op aanvraag in kunststof of brons. Beelden worden in beperkte oplage gemaakt.

 

 

Tuincolumn
een rubriek over planten in de Selatuinen

 

 

Corydalis ochroleuca

 

 

Ook al is mijn kruidentuin in november door de vorst wit gekleurd, de Corydalis ochroleuca (witte helmbloem) staat volop in bloei. Nog steeds. Ook al is het geen kruid dat ik in gerechten kan gebruiken, ik laat hem staan, misschien wel om dat hij zijn plekje zelf heeft veroverd.
Als ik ‘s morgens wat verse bieslook wil hebben om op een omeletje te strooien, moet ik dus voorzichtig tussen de pollen witte helmbloemen door om de groene sprieten te zoeken en te knippen. De vorst heeft het kruidenpotentieel danig verminderd, maar hier en daar staat nog wel een plukje bieslook.
De Corydalis hoort er eigenlijk niet tussen, maar hij fleurt mijn kruidentuintje in deze tijd gewoon wat op, dus die blijft. Ik ben zelfs zuinig op dit bescheiden plantje met zijn ongelooflijk lange bloeitijd. Ergens in mei verschijnen de eerste bloemetjes al en nu, in november, staat hij nog steeds volop te pronken. Maar weinig vaste planten doen hem dat na. De kleine veerachtige blaadjes zijn wat grijsachtig blauw van kleur, de bloemetjes zijn crèmewit en in grote getale aanwezig. De Corydalis past in elke border en bij mij komt hij ook gewoon tussen de terrasstenen op. Het is een moeilijk plantje om in toom te houden, niet omdat het zo lastig is om hem te verwijderen, maar omdat hij zich makkelijk overal tussendoor weeft.  Hij is echter nergens teveel, ik ben dan ook geneigd om hem maar te laten gaan. Niet alleen in mijn tuin komt de Corydalis zo massaal voor, in het voorjaar vind je hele velden bij oude stinzen en buitenplaatsen zoals Domies Toen in Pieterburen. Daar staat niet alleen de witte helmbloem, maar ook de paarse (holwortel) en de gele (Maria’s gouden oorbellekens). Allemaal Corydalis, bij uitstek een stinzenplant.
De bolletjes van de Corydalis zijn altijd al geliefd geweest. Vanaf de Middeleeuwen werden de bolletjes van heinde en ver meegebracht en uitgeplant. Na jaren ongestoord verwilderen heb je dan zo een veld vol.
Ik heb geprobeerd de witte Corydalis in een potje te zetten om aan enthousiast geworden tuinbezoekers te kunnen geven, maar dat lukt maar slecht. Even doet hij zijn best, maar al gauw wordt het snel minder. Wie dus zo’n leuk plantje begeert moet eerst zorgen dat hij een tuin met Corydalis vindt om vervolgens maar eens met de tuinbezitter te praten. Nu niet direct allemaal bij mij komen, want zoveel heb ik nu ook weer niet.
Toch is dat dé methode. Plukje Corydalis bemachtigen en gelijk thuis in je tuin planten.